پس از کنار گذاشتن انحصار دولت بر رسانه‌ها، چشم‌انداز رسانه‌ای نیجر شکوفا شد و نخستین هفته‌نامه‌های مستقل پایتخت منتشر شدند که از آن میان می‌توان به هاسکی (Haské)، ریپابلیکن (e Républicain)، و دموکرات (Le Démocrate) اشاره کرد. اولین شبکه رادیویی خصوصی (آر اند ام (R&M)) و اولین شبکه تلویزیونی خصوصی (آرتی‌تی (RTT)) به ترتیب در سال‌هیا ۱۹۹۴ و ۲۰۰۰ تاسیس شدند. در سال ۲۰۲۲ نیجر ۶۷ ایستگاه رادیویی خصوصی و ۱۵ شبکه تلویزیون خصوصی و ۱۶ وبسایت خبری دارد، از این میان لیبراسیون (Libération)،‌تامتامینفو (Tamtaminfo )، و نیجردیاسپورا (NigerDiaspora) مجبوب‌ترین رسانه‌ها هستند.

اخبار و اطلاعات در رادیو و تلویزیون‌های حکومتی و شبکه‌های تلویزیونی خصوصی به ندرت به گونه‌ای مستقل گزارش می‌شوند. دولت نفوذ زیادی در تصمیم‌های سردبیری دارد. مقامات بسته به مواضع سیاسی رسانه‌ها به آنها کمک می‌کنند و حتی در دوران غیر انتخاباتی نیز از رسانه‌ها درخواست دارند ساعاتی را در برنامه‌های خود به آنها اختصاص دهند. از روزنامه‌نگاری تحقیقی استقبال نمی‌شود. موسی عسکر (Moussa Aksar) مدیر انتشارات روزنامه لواونمنت (L'Événement) چندین بار به خاطر گزارش‌های تحقیقی درباره فساد و اختلاس مالی مقامات ارشد سیاسی و نظامی  محاکمه و محکوم شده است.

تصویب قانون رسانه در سال ۲۰۱۰ که مجازات زندان برای تخلفات رسانه‌ای را از میان برد گامی بزرگ در جهت حفاظت از روزنامه‌نگاران بود. اما معمولا این قانون حامی روزنامه‌نگاران دور زده می‌شود و آنها هنوز بازداشت می‌شوند و گاهی حتی به دلیل گزارش‌های تحقیقی خود درباره فساد به زندان می‌افتند. در ۲۰۲۲ مقامات پذیرفتند از تعقیب قضایی روزنامه‌نگاران به اتهام افترا، توهین و سایر تخلفات مندرج در قانون جرایم سایبری مصوب سال ۲۰۱۹ دست بردارند، قوانینی که تا آن زمان مرتب مورد استفاده قرار می‌گرفت تا با تهدید روزنامه‌نگاران به جریمه‌های سنگین و مجازات زندان آنها را در فضای مجازی ساکت کند. 

دورنمای اقتصادی هم به نفع رسانه‌های حکومتی است که از حمایت دولت برخوردار هستند، در حالی که رسانه‌های خصوصی با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کنند. عدم وجود تبلیغات، هزینه بالای انتشار و گسترش رسانه‌های اجتماعی بقای روزنامه‌ها را تهدید می‌کند و بسیاری از آنها مجبور به تعطیلی شدند. رادیوهای خصوصی نیز از این نقاط ضعف مصون نیستند و فقط شبکه‌های تلویزیونی می‌توانند از بازار تبلیغات بهره ببرند. وضعیت متزلزل مالی همچنین بر روزنامه‌نگاران تاثیر می‌گذارد و آنها را مقابل فساد آسیب‌پذیر می‌کند.

به دلیل جامعه مسلمان و سنتی نیجر، بحث و صحبت درباره اسلام و مسائل اجتماعی مانند گرایش جنسی، دسترسی به داروهای ضد بارداری و رابطه جنسی سخت است. خودسانسوری درباره این موضوع‌ها نظام‌مند و نهادینه است. دسترسی به اطلاعات درباره تروریسم و مهاجران نیز خیلی سخت است.

حملات و تهدیدها علیه روزنامه‌نگاران، به ویژه هنگام اعتراض‌های خیابانی، نادر نیست. در سال ۲۰۲۱، جوانان مخالف دولت خانه موسی کاکا (Moussa Kaka) خبرنگار رادیو بین‌المللی فرانسه (Radio France Internationale) را به آتش کشیدند. گاهی برای تهدید روزنامه‌نگاران، آنها به گونه‌ای خودسرانه بازداشت می‌شوند. از محرمیت منابع روزنامه‌نگاران به خوبی حفاظت نمی‌شود و هنگام بازداشت پلیس به طور نظام‌مند بر روزنامه‌نگاران فشار می‌آورد تا منابع خود را افشا کنند.  نیجر به هر صورت نقشی کلیدی را در آزادسازی اولیویر دوبوی (Olivier Dubois)، خبرنگار فرانسوی ایفا کرد که برای تقریبا دو سال در مالی، کشور همسایه، به گروگان گرفته شده بود.