دورنمای رسانه‌ای کره جنوبی غنی است و بیش از ۴۷ رسانه شنیداری و تصویری و ۲۲۰ روزنامه دارد. روزنامه‌های ملی برتر به نسبت میزان مخاطب چوسون (Chosun)، جونگ‌آنگ (JoongAng)، دونگ ای (Dong-A) [محافظه‌کار]، هانکیوره (Hankyoreh)، کیونگیانگ شینمون (Kyunghyang Shinmun) [لیبرال]، و هنکوک (Hankook) [مرکزگرا] هستند. با آنکه تلویزیون هنوز منبعی محبوب برای اخبار است اما اینترنت در سال‌های اخیبر به منابع اول دستیابی به اطلاعات مبدل شده است.  بسیاری از کاربران اینترنت اطلاعات خود را از وبسایت‌های خبری مانند ناور (Naver) دریافت می‌کنند و در همین حال  شبکه‌های ویدیویی مانند یوتیوب نیز از محبوبیت روزافزونی برخوردارند.

روزنامه‌های محافظه‌کار آشکارا در عرصه مطبوعات کره جنوبی چیره هستند اما عرصه رسانه‌های دیداری و شنیداری که زیر سیطره کرین برودکستینگ سیستم (Korean Broadcasting System) است تنوع بیشتری دارد. مقررات به دولت قدرت می‌دهد مدیران ارشد رسانه‌های همگانی را منصوب کند که ممکن است خطری برای استقلال سردبیری آنان باشد.

مقررات کره جنوبی درباره آزادی اطلاعات همسو با استانداردهای جهانی است اما افترا همچنان در عرصه نظر با هفت سال زندان قابل مجازات است که می‌تواند در رسانه‌ها منجر به حذف جزئیاتی مهم از مطالب، مانند نام افراد و شرکت‌ها، شود. روزنامه‌نگارانی که برای انتشار اطلاعات حساس متهم به نقض قانون امنیت ملی، به ویژه در ارتباط با کره شمالی، شوند می‌توانند با هفت سال زندان روبه‌رو شوند. 

در حالی که خبرنگاران کره جنوبی کمابیش از استقلال سردبیری برخوردار هستند اما درآمد شرکت آنها خیلی به تبلیغات وابسته است که می‌تواند بر مواضع سردبیری آنها تاثیر بگذارد. نظرسنجی بنیاد رسانه‌های کره در سال ۲۰۲۱  نشان داد بیش از ۶۰ درصد روزنامه‌نگاران تبیلغ‌دهندگان را تهدیدی علیه آزادی رسانه‌ها می‌دانند. شرکت‌های رسانه‌ای به گونه‌ای روزافزون توسط شرکت‌هایی خریداری می‌شوند که از صنایع غیرمرتبط هستند و موجب تهدید کار آزادانه آنها می‌شود چرا که ممکن است شامل تضاد منافع شود.

برخی رسانه‌های خبری کره جنوبی با فشار از سوی سیاستمداران، مقام‌های دولتی، و شرکت‌های بزرگ تجاری روبه‌رو هستند. بنا بر گزارش سال ۲۰۲۰ کمیسیون حل اختلافات رسانه کره، در دهه گذشته شکایات رسانه‌ای روندی رو به رشد داشته است. گزارش سال ۲۰۱۸ بنیاد رسانه‌های کره که بر اساس پاسخ ۳۰۱ خبرنگار به نظرسنجی این بنیاد تدوین شده بود نشان داد ۲۷.۶ درصد پاسخ‌دهندگان برای گزارش‌های خود مورد تعقیب حقوقی قرار گرفتند که از همه بیشتر به خاطر «افترا» (۷۸.۳ درصد) بود. کمابیش یک سوم شاکیان سیاست‌مداران و مقام‌های ارشد دولت (۲۹ درصد) بودند. 

با وجود این که روزنامه‌نگاران در کل می‌توانند در شرایطی مناسب کار کنند اما ممکن است قربانی آزار شوند و حفاظت قانونی اندکی برای آنها در این موارد موجود است. بیش از ۳۰ درصد از روزنامه‌نگارانی که به نظرسنجی بنیاد رسانه‌های کره در سال ۲۰۲۱ پاسخ دادند گفتند در ارتباط با کار خود به عنوان روزنامه‌نگار مورد اذیت و آزار قرار گرفته‌اند. شایع‌ترین نوع این آزارها از طریق تماس تلفنی، پیامک و ایمیل بود و در همین حال استهزا در فضای مجازی و اقدامات حقوقی شرورانه نیز از دیگر موارد قابل توجه بود.