کشور کوچک لیختن‌اشتاین تنها چند رسانه ملی دارد که همه به احزاب سیاسی وابسته هستند. اما ساکنان عمدتا آلمانی زبان این کشور می‌توانند خبرهای خود را از رسانه‌های کشورهای همسایه دریافت کنند.
دورنمای رسانه‌ای
تعطیل شدن قدیمی‌ترین روزنامه کشور در اوایل ۲۰۲۳ به دلایل اقتصادی باعث شد لیختن‌اشتاین تنها یک روزنامه داشته باشد: لیختن‌اشتاینر واترلند (Liechtensteiner Vaterland) تنها ایستگاه رادیویی رادیو لیختن‌اشتاین (Radio Liechtenstein) نیز از سال ۲۰۰۳ در تملک و اداره گروه رسانه‌ای لیختن‌اشتاین راندفانک (Liechtensteinische Rundfunk) است و نزدیک به ۵۰ هزار شنونده دارد. این کشور یک شبکه تلویزیونی به نام ۱اف‌ال‌تی‌وی (1FLTV) دارد که در ۲۰۰۸ تاسیس شد و متعلق به شرکتی اتریشی است. اما برای تنوع بخشیدن به این منابع خبری محدود، جمعیت کشور کاملا به رسانه‌های کشورهای همسایه و نزدیک، مانند سوئیس، اتریش و آلمان، دسترسی دارند.
زمینه سیاسی
با وجود این که وضعیت در حال بهبود است اما رسانه‌ها هنوز روابط نزدیکی با احزاب سیاسی دارند که به بهای استقلال آنها تمام می‌شود. دور روزنامه کشور در دست دو حزب حاکم اصلی در کشور، یعنی وی‌یو (VU) و اف‌بی‌پی (FBP) است. فری لیست (Freie List = فهرست آزاد)، حزب زیست‌محیطی چپ‌گرا که تاکنون به دفاع از آزادی رسانه‌ها متعهد بود در سال ۲۰۲۱ پس از آنکه دو روزنامه کشور یافته‌های خود از تحقیقات درباره این حزب را منتشر کردند، برای اولین بار به روزنامهنگاران حمله کرد
چارچوب حقوقی
احزاب سیاسی، به ویژه دو حزب حاکم، نفوذ زیادی بر روزنامه‌ها دارند که منجر به گرایش روزنامهنگاران به خودسانسوری می‌شود. وضعیت در رادیو و تلویزیون دولتی هم نگران‌کننده است چرا که روزنامهنگاران آنها که کمابیش همه داخل خود این رسانه‌ها آموزش دیده‌اند، معمولا به تملق‌گویی سیاست‌مداران دو حزب حاکم می‌پردازند
زمینه اقتصادی
مشکل اصلی رسانه‌ها در لیختن‌اشتاین بازار محدود تبلیغات کشور است که باعث کاهش نسخه‌ها و تولیدات رسانه‌ها می‌شود و از سودآوری آنها جلوگیری می‌کند. بنابراین روزنامه‌ها به حمایت اقتصادی وابسته هستند. هیچ کمک دولتی مستقیمی به رسانه‌ها نمی‌شود تا استقلال بیشتر روزنامه‌نگاری و تحقیق‌هایی کیفی‌تر را تشویق کند.
زمینه اجتماعی - فرهنگی
لیختن‌اشتاین نیز مانند بسیاری از کشورها با کاهش علاقه شهروندان به خبرها و بی‌اعتمادی روزافزون به رسانه‌های سنتی روبه‌رو است. در سال ۲۰۲۱ و هنگام همه‌گیری کووید-۱۹، گروه‌ها و افراد افراطی از مخاطبان بیشتری برخوردار شدند که باعث تقویت ادبیات ضد رسانه‌ای شد.
ایمنی
همه‌گیری ویروس کرونا تلاش‌ها برای نفوذ در برخی بخش‌های جامعه مدنی را به گونه‌ای قابل توجه تقویت کرد و باعث شد رسانه‌ها و روزنامهنگاران قربانی تهدید و بدنام کردن شوند. خبرنگاران و رسانه‌ها هنگام اعتراض‌های خیابانی علیه تمهیدات اتخاذ شده برای مبارزه با همه‌گیری، قربانی حمله‌های کلامی بی‌سابقه‌ای شدند.
