در نامیبیا دورنمای رسانه متنوع است. شهروندان خبرها را بیشتر از رادیو و تلویزیون ملی دریافت می‌کنند که نامیبین برودکستینگ کورپوریشن (Namibian Broadcasting Corporation) نام دارد و همینطور تلویزیون وان آفریقا (One Africa TV) که شناخته شده‌ترین تلویزیون خصوصی در کشور است. روزنامه مستقل نامیبین (The Namibian) محبوب‌ترین روزنامه کشور و پیشتاز سه روزنامه دیگر متعلق به نامیبیا مدیا هولدینگز (Namibia Media Holdings) و همچنین روزنامه دولتی نیو ارا (New Era) است. مجوزهایی که به رسانه‌ها اعطا می‌شود خیلی بی‌طرفانه تلقی نمی‌شوند، مانند دزرت رادیو (Desert Radio) که متعلق به رسانه نامیبین (The Namibian) انتقادی‌ترین روزنامه کشور است.

روزنامه‌نگاران می‌توانند بدون دخالت مقام‌های حکومتی کار خود را انجام دهند. در سال ۲۰۱۹ روزنامه نامیبین و شبکه تلویزیونی جهانی اخبار الجزیره، ، پرونده‌های فسادی را افشا کردند که به بازداشت دو وزیر دولت و چند تاجر و افسر پلیس منجر شد. اما در سال ۲۰۲۰، برخی از رسانه‌ها از حضور در نشست‌های خبری دولت درباره همه‌گیری کووید-۱۹ محروم شدند و چندین روزنامه‌نگار آزاد شکایت کردند که برخی نوشته‌های آن‌ها در رسانه‌های اجتماعی حذف شده است. برای مقابله با این مساله در سال ۲۰۲۱  اتحادیه روزنامه‌نگاران نامیبیا تاسیس شد که نخستین تشکل از زمان استقلال کشور است. به هر صورت دولت کنترل کامل را در انتصابات هیات مدیره برخی رسانه‌ها در دست دارد که در نتیجه موجب نفوذ دولت در محتوای آنها می‌شود. 

آزادی رسانه‌ها به عنوان حقی اساسی در قانون اساسی تعبیه شده است و معمولا وقتی مورد حمله قرار می‌گیرد دستگاه قضایی از آن دفاع می‌کند. در سال ۲۰۲۲ مجلس قانونی را برای دسترسی به اطلاعات تصویب کرد تا موجبات روزنامه‌نگاری تحقیقی را فراهم آورد. با این وجود، تبصره‌ها درباره حفاظت از منابع خبرنگاران نیز هنوز تکمیل نشده است. رسانه‌ها با منشوری اخلاقی برای تنظیم مقررات خود اداره می‌شوند. عموم مردم هم می‌توانند وقتی احساس می‌کنند در محتوای رسانه‌ها با آنها غیرمنصفانه برخورد شده است شکایت خود را به ناظر رسانه‌ها ببرند. 

دورنمای اقتصادی بیشتر به نفع رسانه‌های حکومتی است، گرچه در سال ۲۰۲۲ کارمندان رسانه دولتی ان‌بی‌سی (NBC) تحصن کردند و خواستار درآمد بالاتر و موقعیت شغلی دائمی برای خود شدند. درآمد تبلیغات معمولا به رسانه‌های هوادار دولت داده می‌شود، سیاستی که موجب تضعیف گزارش‌‌گری مستقل است. مطبوعات با مشکلات مالی روزافزونی مواجه هستند و بسیاری به نسخه مجازی روی آورده‌اند.

در کل روزنامه‌نگاران می‌توانند آزادانه در نامیبیا کار کنند و دخالت اندکی در کار آنها می‌شود. احزاب سیاسی، بویژه هنگام انتخابات، اغلب شکایت دارند که رسانه‌ها به اندازه کافی به نفع آنها گزارش نمی‌دهند، اما هیچ بازدارنده‌ای برای پوشش موضوع‌های اجتماعی وجود ندارد. البته رسانه‌ها گاهی مورد حمله وزرا، یا حتی خود رییس‌جمهور قرارا می‌گیرند که آنها را متهم به ارائه گزارش‌های منفی می‌کنند، حملاتی که گاهی می‌تواند موجب تهدید شخصی روزنامه‌نگاران شود.

حمله‌های کلامی علیه روزنامه‌نگاران، به ویژه از طرف دولت‌مردان، غیر معمول نیست ولی آنها خیلی به ندرت در معرض تهدید و خطر قرار می‌گیرند. روابط میان مقامات و خبرنگاران در کل خوب است. هنگام پوشش اعتراضات یا تحصن‌ها به دست روزنامه‌نگاران، هیچ موردی از تهدید علیه آنان گزارش نشده است.