روزنامه الوسط، آخرین رسانه مستقل بحرین، در سال ۲۰۱۷ تعطیل شد. این کشور اکنون فقط شبکه‌های تلویزیونی و ایستگاه‌های رادیویی دارد که در کنترل وزارت اطلاعات هستند. شش روزنامه سراسری (چهار نشریه به زبان به عربی و دو به زبان انگلیسی) وجود دارد که نیمه دولتی و در تملک یکی از اعضای خاندان سلطنتی هستند. اجازه انتقاد از سلطنت وجود ندارد.  

آزادی رسانه در بحرین وجود ندارد. وضعیت در دوران اعتراض‌های هواداران دموکراسی در ۲۰۱۱ بدتر هم شده است. دولت داشته‌ها را  برای روزنامه‌نگاری مستقل  کاهش داده است و رسانه‌ها به سخنگویانی برای خاندان سلطنتی و هوادارانش مبدل شده‌اند.

چند روزنامه‌نگار بحرینی که روی اینترنت در خارج از کشور از دولت انتقادمی‌کردند، متهم به انجام «جرایم سایبری» شدند. این کشور هیچ قانونی برای رسانه‌ها ندارد و قانون‌های موجود که دهه‌ها است اجرا می‌شوند فرسنگ‌ها با واقعیت جامعه و تحول روزنامه‌نگاری در ۵۰ سال گذشته فاصله دارند.  

رسانه‌هایی که در مالکیت دولت یا اعضای خاندان سلطنتی هستند اجازه دارند برای سیاست‌مداران، نمایندگان مجلس یا کارآفرینان پرنفوذ کار کنند. این امر به تضاد منافع منجر و باعث می‌شود رسانه‌ها استقلال خود را از دست بدهند و مواضع سردبیری آنها تحت تاثیر قرار بگیرد. 

جامعه بحرین و رهبران مذهبی فشار زیادی بر روزنامه‌نگاران می‌آورند تا آنها را از پرداختن به موضوع‌هایی چون  جنسیت، گرایش جنسی و مذهب باز دارند. 

روزنامه‌نگاران و شهروندخبرنگاران به شرکت در تظاهرات و حمایت از تروریسم متهم می‌شوند و به زندان‌های طولانی مدت، و گاهی حبس ابد، محکوم می‌شوند و در زندان با آنها بدرفتاری می‌شود. شهروندی برخی روزنامه‌نگاران هم لغو شده است. از سال ۲۰۱۶، روزنامه‌نگاران بحرینی که برای رسانه‌های جهانی کار می‌کنند در تمدید مجوز خود با مشکل مواجه شده‌اند.