دورنمای رسانه کثرت‌گرا و در کل مستقل است. تا آخر سال ۲۰۲۲، سیرالئون ۵۳۱ رسانه داشت که شامل ۲۲۸ ایستگاه رادیویی، ۲۶ شبکه تلویزیونی محلی، ۲۴۲ روزنامه، ۲۴ مجله و ۱۱ شبکه تلویزیونی ماهواره‌ای می‌شود که البته بسیاری از آنها به شیوه‌ای نامنظم منتشر می‌شوند. در کنار رسانه‌ صوتی تصویری حکومت که سیرالئون برودکستینگ کورپوریشن (Sierra Leone Broadcasting Corporation) نام دارد، رسانه‌های خصوصی اصلی کشور شبکه تلویزیون آی‌وای‌وی تی‌وی (AYV TV)، رادیو دموکراسی (Democracy)، روزنامه‌های آوکو (Awoko) و استاندارد تایمز نیوزپیپر (Standard Times Newspaper) هستند. رادیو همچنان محبوب‌ترین رسانه است و تلویزیون هم کم‌کم جای خود را پیدا کرده است. ایستگاه‌های رادیوی محلی بیشتر کشور را پوشش می‌دهند اما پخش برنامه‌های تلویزیونی محیطی فرای شهرها را نیز پوشش می‌دهد. 

بیشتر رسانه‌ها بدون کنترل مستقیم دولت فعالیت می‌کنند چرا که بنا بر قانون دولت صرفا اجازه تاسیس و  تامین منابع مالی نشریات، و نه رادیو یا تلویزیون، را دارد. با این وجود بسیاری از رسانه‌ها به دلیل فقدان منابع مالی و سو مدیریت در واقع تحت نفوذ سیاست‌مداران قرار دارند. روزنامه‌نگاران آزادانه می‌توانند به همه موضوع‌ها، از جمله موضوعات سیاسی حساس، بپردازند اما برای‌شان دشوار خواهد بود که بتوانند اطلاعاتی را از نهادهای دولتی کسب کنند.

در ۲۰۲۰ تبصره‌ای از قانونی مصوب سال ۱۹۶۵ که افترا را جرم‌انگاری می‌کرد لغو شد. تاسیس و تنظیم مقررات شرکت‌های رسانه‌ای تحت نظر و اختیار کمیسیون مستقل رسانه (Independent Media Commission) انجام می‌شود که در کنترل دولت و سیاست نیست. در اجرای قانون تجدیدنظر شده است تا رسانه‌ها و به ویژه سایت‌های آنلاینی که بر احساسات و شورانگیزی تاکید دارند به عنوان رسانه تلقی نشوند. قوانین و سیاست‌هایی که بر رسانه‌ها تاثیر می‌گذارند طی مشورت با بازیگران کلیدی این عرصه، از جمله کمیسیون مستقل رسانه و اتحادیه روزنامه‌نگاران سیرالئون تدوین می‌شوند.

رسانه‌ها در فری‌تاون، شهر پایتخت، متمرکز هستند. بیشتر روزنامه‌نگاران دستمزد اندکی می‌گیرند و از تجهیزات لازم برای انجام مناسب کار خود برخوردار نیستند، وضعیتی که سیاست‌مداران از آن به نفع خود بهره می‌گیرند تا در ازای حمایت‌های مالی، مادی و لجستیکی نفوذ خود را بر محتوای رسانه‌ها اعمال کنند. بیشتر شرکت‌های رسانه‌ای با درآمد تبلیغات به بقای خود ادامه می‌دهند ولی بازار تبلیغات کشور خیلی محدود است. دولت هر فصل از اتحادیه روزنامه‌نگاران سیرالئون حمایت مالی می‌کند اما هیچ یارانه‌ای به رسانه‌های مستقل ارائه نمی‌دهد.

روزنامه‌نگاران آزادانه می‌توانند به طیف وسیعی از موضوع‌های اجتماعی بپردازند بدون آنکه در خطر سانسور یا اقدامات تلافی‌جویانه قرار بگیرند. حملات علیه روزنامه‌نگاران بر اساس جنسیت، موقعیت، قومیت یا اعتقادات مذهبی خیلی نادر است. با این وجود،  استفاده از رسانه‌های اجتماعی برای انتقال پروپاگاندای سیاسی، ضد اطلاعات یا سخنان نفرت‌پراکن اتفاقی رو به رشد در کشور است.

خشونت علیه روزنامه‌نگاران در سال‌های اخیر به نحوی قابل توجه کاهش یافته است و حبس ایشان تقریبا به کل از میان رفته است. با این وجود خبرنگاران از آزار و بازداشت‌ و حبس خودسرانه به دست پلیس در امان نیستند که می‌تواند حتی تجهیزات آنها را نیز مصادره کند. تهدید اصلی علیه امنیت روزنامه‌نگاران سیاست‌مدارانی هستند که معمولا از پلیس برای کنترل خبرنگارن و مانع‌تراشی سر کار آنان بهره می‌گیرند. روزنامه‌نگاران همچنین گاهی با تهدید و ارعاب در فضای آنلاین مواجه می‌شوند. در آوریل ۲۰۲۲ اقدامی برای به آتش کشیدن خانه یک روزنامه‌نگار هنگامی که او و خانواده‌اش در خانه خوابیده بودند صورت پذیرفت. این روزنامه‌نگار که مقیم شمال کشور است، مشغول گزارش‌گری تحقیقی روی موضوع‌هایی حساس بود.