اداره

نقش شورای مدیریت انجام اقدامات اصلی است که توسط شورای عمومی تصویب شده‌اند. این شورا که با رای‌گیری مخفیانه از ۲۵ عضو برای دو سال تشکیل می‌شود اهداف و برنامه اقدامات سازمان را تعیین می‌کند. اعضای شورای مدیریت حداقل چهار بار در سال جلسه می‌گیرند.

تمام اعضای فعال سازمان که وظایف خود را سر وقت انجام داده‌اند می‌توانند نامزد انتخابات شورای مدیریت شوند.

رییس

پیر هاسکی (PIERRE HASKI) 
روزنامه‌نگار فرانس اینتر (France Inter)

عضا

• Michael Bergmeijer
• Angela Charlton
• Phil Chetwynd
• Elaine Cobbe
• Michel Cormier
• Louis Dreyfus
• Pierre-Olivier François
• Antoine Kaburahé
• Facely Konate
• Tariq Krim
• Patrice Lorton
• Cécile Mégie
• Paul Moreira
• Martine Ostrovsky
• Michael Rediske
• Edith Rodriguez Cachera
• Paola Sandoval
• Elaine Sciolino
• Dan Shefet
• Abdoulaye Traoré
• Gérard Tschopp

این شورا که از شبعه‌های گزارش‌گران بدون مرز در کشورهای مختلف تشکیل می‌شود اهداف و اقدامات اصلی گزارش‌گران بدون مرز جهانی را تعیین می‌کند. این شورا سه بار در سال نشست دارد و گزارش حساب‌های سال گذشته و همچنین بودجه سال آینده را تایید می‌کند. 

رییس

مایکل ردیسک (MICHAEL REDISKE)

رییس گزارش‌گران بدون مرز آلمان

نایب رییس

پیر هاسکی (PIERRE HASKI) 

روزنامه‌نگار فرانس اینتر (France Inter)

ادیث رودریگز کاچرا (EDITH RODRIGUEZ CACHERA)

نایب رییس گزارش‌گران بدون مرز اسپانیا

اعضا

فریتز هاسجل (FRITZ HAUSJELL)

رییس گزارش‌گران بدون مرز اتریش

آلفونسو باولوز (ALFONSO BAULUZ)

رییس گزارش‌گران بدون مرز اسپانیا

اریک هالکجایر (ERIK HALKJAER)

رییس گزارش‌گران بدون مرز سوئد

یرسا گرون لوما (YRSA GRUNE-LUOMA)

رییس گزارش‌گران بدون مرز فنلاند

برتیل کوتیر (BERTIL COTTIER)

رییس گزارش‌گران بدون مرز سوئیس

خزانه‌دار

جرارد شوپ (GERARD TSCHOPP)

رییس سابق شعبه سوئیس گزارش‌گران بدون مرز

اعضای شورای پیشکسوتان گزارش‌گران بدون مرز با مواضع و اقدامات خود برای دسترسی به اطلاعات مبارزه و از حقوق بشر دفاع می‌کنند. کارکرد شورای پیشکسوتان حمایت و تقویت مبارزه گزارش‌گران بدون مرز است.

اعدام در فرانسه بوده است.

روبرتو ساویانو (ROBERTO SAVIANO)

روبرتو ساویانو، نویسنده و روزنامه‌نگار ایتالیایی از سال ۲۰۰۶ در مکانی نامعلوم زندگی می کند چرا که آن سال کتاب پرفروش گومورا (Gomorra) را منتشر کرد که به تفصیل و دقت به تشریح اقدامات مافیای کامورا (Camorra) در ناپل می‌پرداخت. او در حفاظت دائم پلیس زندگی می‌کند.

میشل مونتاس (MICHÈLE MONTAS)

میشل مونتاس، روزنامه‌نگار اهل هائیتی با وجود سانسور اطلاعات در این کشور به کار خود ادامه می‌دهد و آن را محکوم می‌کند. او که در سال ۲۰۰۲ از تروری جان سالم به در برد، سخنگوی بان کی‌مون، دبیر کل سابق سازمان ملل هم بود.

وله سوینکا (WOLE SOYINKA)

وله سوینکا نویسنده اهل نیجریه و اولین نویسنده آفریقایی برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۸۶، خیلی در مبارزه علیه فساد و ترویج حقوق بشر در نیجریه فعال است. او دبیر مجمع فرهنگی آفریقا است. در شهر لاگوس، مرکزی که به روزنامه‌نگاری تحقیقی اختصاص دارد به نام او نام‌گذاری شده است.

ویر کایشی (WU'ER KAIXI)

ویر کایشی در ۱۹۸۹ یکی از رهبران تظاهرات دانشجویی در میدان تیان‌آنمن بود. او که در این اعتراضات اعتصاب غذا کرده بود با حضور در تلویزیون از لی پنگ، رییس‌جمهور وقت چین انتقاد کرد و به یکی از نمادهای اعتراض مبدل گشت.

شیرین عبادی  

شیرین عبادی اولین قاضی زن ایرانی و برنده جایزه نوبل صلح در ۲۰۰۳ یکی از چهره‌های نمادین دفاع از حقوق بشر در ایران است که به گونه‌ای خستگی‌ناپذیر به مبارزه علیه خشونت و سانسور ادامه می‌دهد و آنها را محکوم می‌کند.

بالتازار گارزون (BALTASAR GARZON)

بالتازار گارزون قاضی سابق اسپانیایی که درباره جرایم جنگی ارتکاب یافته به دست آگوستو پینوشه (Augusto Pinochet) در شیلی گزارش می‌داد، مواردی متعددی از فساد، قاچاق، و کلاهبرداری را در سطح جهانی افشا کرده است. او اکنون هماهنگ‌کننده تیم وکیل مدافعان جولیان آسانژ (Julian Assange) است.

آدام میچنیک (ADAM MICHNIK)

آدام میچنیک روزنامه‌نگار، نویسنده و مورخ لهستانی است و تا سال ۱۹۸۹ یکی از چهره‌های نمادین حامی دموکراسی و مخالف دولت در لهستان بود. او امروز دبیر روزنامه گزتا ویبورچا (Gazeta Wyborcza) است و چهره‌ای نمادین در مبارزه برای دستیابی به آزادی‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در نظر گرفته می‌شود.

تسلیمه نسرین

تسلیمه نسرین دکتر و زن دانشمند بنگلادشی است که از ۱۹۹۴ در تبعید و اکنون در هند زندگی می‌کند. کارهای خانم نسرین نقض حقوق اساسی را در بنگلادش، به ویژه درباره حقوق زنان، محکوم می‌کند. کارهای او بخشی از مبارزه علیه سانسوری است که خود او یکی از قربانیان آن است.

غسان سلامه

غسان سلامه، دانشمند علوم سیاسی و وزیر سابق فرهنگ لبنان از مشاوران ویژه کوفی عنان، دبیرکل سابق سازمان ملل بود. او که متخصص امور فرهنگی و سیاسی خاورمیانه است در سال ۲۰۰۳ از انفجاری که مقر سازمان ملل در بغداد را هدف قرار گرفته بود، جان سالم به در برد.

یوجینو اسکلفاری (EUGENIO SCALFARI)

یوجینو اسکلفاری روزنامه‌نگار پیشکسوت رسانه‌های ایتالیا و نماینده سابق مجلس ایتالیا و همچنین از موسسان روزنامه ایتالیایی ریپابلیکا (La Repubblica) و مجله خبری اسپرسو (L’Espresso) است. او همواره با متنوع‌تر کردن طیف رسانه‌های ایتالیا علیه سانسور سیاسی مبارزه کرده است. 

زلاتکو دیزدارویچ (ZLATKO DIZDAREVIC)

زلاتکو دیزدارویچ، روزنامه‌نگار بوسنیایی سردبیر روزنامه اسلوبودنج (Oslobođenje) بود که ساختمان آن در ۲۰ ژوئیه ۱۹۹۲ هنگام تسخیر سارایوو تخریب شد. دبیران این روزنامه کار خود را از پناهگاهی زیرزمینی ادامه دادند. او که سردبیر سابق هفته‌نامه سویت (Svijet) بود همچنین سفیر بوسنی و هرزه‌گوین در کرواسی است.

میشل ژان (MICHAELLE JEAN)

میشل ژان که برای تنوع کار خود در عرصه‌های روزنامه‌نگاری، سیاسی، دیپلماتیک یا فرهنگی شناخته می‌شود دبیر کل سازمان فرانسوی‌زبان‌ها و همچنین نماینده ویژه هائیتی در یونسکو بود. 

هراچیو وربیتسکی (HORACIO VERBITSKY)

هراچیو وربیتسکی، روزنامه‌نگار آرژانتینی، دبیر رسانه پاگینا ۱۲ (Página 12) و رییس مرکز مطالعات حقوقی و اجتماعی، یکی از کنشگران برجسته حق دسترسی به اطلاعات است. تحقیقات او در دهه ۱۹۹۰ میلادی رسوایی‌های بزرگی حاکی از فساد سیاسی افشا کرد.

آلفا عمر کونار (ALPHA OUMAR KONARE)

آلفا عمر کونار، رییس‌جمهور سابق جمهوری مالی و رییس سابق کمیسیون اتحادیه آفریقا خیلی نقش پررنگی در ترویج آزادی رسانه‌ها در مالی ایفا کرده است. در دهه ۱۹۸۰ میلادی او موسس و دبیر مجله فرهنگی جمانا (Jamana) بود و بعد روزنامه اکوز (Les Echos) را به راه انداخت و دست آخر در سال ۱۹۹۱ رادیو باماکان (Radio Bamakan) را تاسیس کرد که اولین رادیوی آزاد جمعی در مالی بود.