رسانه‌های مولداوی گوناگون ولی دوقطبی هستند، مانند خود این کشور که با عدم ثبات سیاسی و نفوذ بیش از حد الیگارشی شناخته می‌شود. رسانه‌های اصلی مانند تی‌وی۶ (TV6)، ان‌تی‌وی مولدوا (NTV Moldova)، و پرایم تی‌وی (Prime TV) در دست رهبران سیاسی هستند. امپراتوری رسانه‌ای که به دست ولادیمیر پلاهتنیوک (Vladimir Plahotniuc) میلیاردر سابق و رهبر حزب دموکراتیک مولداوی (Democratic Party of Moldova) ساخته شده بود نفوذ خود را از دست داد ولی به زودی با شرکت سرمایه‌گذاری جدیدی جایگزین شد که به حزب سوسیالیست‌های (Party of Socialists) هوادار روسیه نزدیک است.

برخی از رسانه‌ها خطر پرداختن به موضوع‌هایی که باعث شرمنده کردن مقام‌ها شوند را به جان می‌خرند ولی بسیاری خود را محدود به پیروی از موضع سیاسی حزبی می‌کنند که به آن نزدیک هستند. وضعیت اضطراری در اثر جنگ روسیه با کشور همسایه یعنی اوکراین ایجاد شد و تصمیمات اتخاذ شده توسط شورای رسانه‌ها کنترل خود بر پخش ضداطلاعات و سخنان نفرت‌پراکنانه را شدیدتر کرده است که موجب تضعیف رسانه‌هایی می‌شود که فقط  پروپاگاندای تولید شده در روسیه را پخش می‌کردند.

آزادی رسانه و حق دسترسی به اطلاعات در قانون تضمین شده است و بهترین رفتار حرفه‌ای در منشور اخلاقی روزنامه‌نگاری تشویق می‌شود. اما در واقعیت قانون‌هایی که بر این عرصه حاکم هستند به‌گونه‌ای خودسرانه به دست اداره‌های مقرراتی سیاست‌زده اجرا می‌شوند. دسترسی به اطلاعات اغلب مسدود می‌شود و شکایات واهی توهین و افترا رایج است.

شرکت‌های رسانه‌های نزدیک به اشخاص سیاسی و اولیگارک‌ها قدرتمند بر بازار تبلیغات سیطره دارند که به ضرر رسانه‌های مستقل تمام می‌شود. رسانه‌های مستقل در این وضعیت اقتصادی سخت از منابع مالی برخوردار نیستند و با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کنند در حالی که با فروپاشی بازار تبلیغات به خاطر جنگ در اوکراین بیشتر هم تضعیف شده‌اند.. در نتیجه آنها نمی‌توانند کارمندانی استخدام کنند که کار خود را با کیفیت انجام دهند و به همین دلیل بسیاری از رسانه‌ها به دنبال تامین منابع و کمک‌های مالی از خارجیان هستند.

دورنمای فرهنگی و اجتماعی به ندرت جلوی کار روزنامه‌نگاران را می‌گیرد اما برخی موضوع‌ها نظیر جنگ جاری روسیه در اوکراین و عواقب بحران کووید-۱۹، حساس هستند. پوشش این موضوع‌های حساس می‌تواند منجر به خودسانسوری و همچنین توهین به رسانه‌ها به دلایل قومی، مذهبی یا جنسیتی شود.

مقام‌های دولتی و رهبران سیاسی ممکن است به روزنامه‌نگاران توهین کنند و آنها را بترسانند. هواداران آنها نیز گاهی به اذیت و آزار مجازی روزنامه‌نگارانی می‌پردازند که آنان را دشمن اعتقادات خود تلقی می‌کنند. دسترسی روزنامه‌نگاران به ترانس‌نیستریا، استانی جدایی‌طلب در شرق کشور که مورد حمایت روسیه است، به مجوز‌ ویژه نیاز دارد. گرچه جنگ فعلی در کشور همسایه در حال وقوع است، اما روزنامه‌نگاران مولداوی هم از آموزش‌های لازم برای پوشش جنگ و درگیری برخوردار نیستند.