دورنمای رسانه‌ای متنوع و در همین حال از نظر سیاسی سوگیرانه است. دستکاری اخبار، سخنان نفرت پراکنانه و ضداطلاعات خیلی در رسانه‌ها شایع است، به ویژه در تلویزیون که منبع اصلی خبر است. مالکان رسانه‌ها معمولا کنترل خود را بر محتوای سردبیری حفظ می‌کنند. همان‌طور که در مورد شبکه تلویزیونی منتقد روستاوی ۲ (Rustavi 2) شاهد بودیم که پس از بازگشت به مالک سابق، مواضع سردبیری خود را تغییر داد. با افول تعداد خوانندگان مطبوعات، ایستگاه‌های محلی رادیویی در حال تقویت هستند و مخاطبان خبرها در فضای آنلاین در حال رشد و گسترش است.

پس از بحران انتخابات مجلس در اکتبر ۲۰۲۰ که همچنان بجث‌برانگیز است، کشور با بحران سیاسی جدی و جدیدی روبه‌رو است. این دورنما به نفع رقابتی دیرین برای  کنترل شبکه‌های تلویزیونی است. قانون گرجستان احزاب سیاسی را از تملک رسانه ممنوع می‌کند اما شبکه‌های بزرگ معمولا از منافع مالکان خود دفاع می‌کنند که اغلب روابطی نزدیک با رهبران سیاسی دارند. همین گرایش در رسانه‌های حکومتی هم وجود دارد که مورد دخالت مقام‌های دولتی هستند. در همین حال مقام‌های دولتی اغلب از پاسخ به رسانه‌هایی که منتقد آنان هستند خودداری می‌کنند و گاهی با سانسور، یورش، کارزارهای بدنام کردن و ترساندن به آنان پاسخ می‌دهند.

دولت در روند انجام اصلاحاتی برای تقویت شفافیت رسانه‌ها هدف خود را آشکار کرد که سعی دارد با تغییر قانون ارتباطات الکترونیک، ایستگاه‌های رادیویی و شبکه‌های تلویزیونی مستقل را به کنترل خود درآورد و سپس با تصویب لایحه «ماموران خارجی» که از روی قانونی مشابه در روسیه نسخه‌برداری شده می‌خواست همان مسیر را پی بگیرد که نهایتا با اعتراضات گسترده خیابانی و فشارهای بین‌المللی از تصویب آن چشم‌پوشی کرد. دادگاه‌ها سعی دارند به محرمانه بودن منابع خبرنگاران حمله کنند در حالی که قانونی درباره آزادی بیان، محرمانه بودن آنان را تضمین می‌کند.

بازار تبلیغات در عرصه مطبوعات و رسانه‌های آنلاین توسعه نیافته است و آنها بیشتر به دست حامیان مالی، که معمولا از غرب هستند، تامین مالی می‌شوند. مشکلات اقتصادی نگران‌کننده رسانه‌های بخش خصوصی با تغییر قوانین تبلیغات تشدید هم شده و موجب تضعیف آنها در رقابت با رسانه‌های حکومتی است که از یارانه‌های دولتی قابل توجهی برخوردارند.

جامعه گرجستان با تنش‌های اجتماعی جدی درباره برخی موضوع‌ها شناخته می‌شود که بر کار روزنامه‌نگاران اثر می‌گذارد. این موضوع‌ها شامل مذهب، حقوق دگرباشان جنسی، و نفوذ روسیه می‌شود. شخصیت‌های پرنفوذ اجتماع، مانند کشیش‌های کلیسای ارتودکس، به شکل الکترونیک زیر نظرداشت دستگاه‌های امنیتی هستند که منجر به نقض حفاظت از محرمانه بودن منابع روزنامه‌نگاران می‌شود.

حمله‌های کلامی و کتک زدن روزنامه‌نگاران رایج است. از جمله خاطیان مقام‌های ارشد حکومتی هستند که به ویژه این کار را هنگام کارزارهای انتخاباتی انجام می‌دهند. گروهی از اوباش در تظاهرات‌های اعتراض به همجنسگراهراسی در ژوئیه ۲۰۲۱ جلوی چشم نیروهای امنیتی به ۵۰ خبرنگار بی‌رحمانه حمله‌ کردند که حاکی از پسرفت بی‌سابقه‌ای در این کشور است. فقدان شفافیت و عدم پیشرفت تحقیقات درباره این اتفاق و همچنین حکم و سه سال و نیم زندان برای نیکا گوارامیا (Nika Gvaramia)، مدیر شبکه تلویزیونی مخالف دولت، نشان از بخشودگی و مصونیت افرادی داشت که جرایمی علیه روزنامه‌نگاران مرتکب می‌شوند.