٣ می - ١٣ اردیبهشت - روز جهانی آزادی مطبوعات: بنیان قدرت دشمنان آزادی مطبوعات می‌لرزد

مرکزیت دستگاه سرکوب، مسئولان سیاسی رژیمی آزادی‌ستیز، سازمان‌دهندگان مستقیم کارزارهای خشونت‌آمیزعلیه روزنامه‌نگاران، آن‌ها درندگان آزادی مطبوعات هستند ورسانه‌ها طعمه‌ی آن‌ها. ۳۸ دشمن آزادی مطبوعات در سال ۲۰۱۱، از آفریقای شمالی تا خاورمیانه نقش‌آفرینان رویدادهای پرتنش و پرشور و هم‌چنین غم‌انگیز ماه‌های اخیر هستند. در فهرست سال روان دشمنان آزادی مطبوعات تغییرات مهم در جهان عرب اتفاق افتاده است، برخی از قدرت به زیر افتاده‌اند، نخستین آن‌ِها زین‌العابدین بن‌علی، رئیس جمهور تونس بود که در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۱ قدرت را ترک کرد و زمینه‌ی امکان گذار دمکراتیک برای مردم فراهم آمد. موقعیت دیگر دشمنان آزادی مطبوعات، مانند علی عبدالله صالح در یمن که با موج‌های اعتراضی در سراسر کشور رودرو است و یا همکار سوری‌اش بشارال‌اسعد که با دهشت‌آفرینی به خواست‌های دمکراتیک مردم پاسخ‌ها می‌دهد، با به لرزش درآمدن پایه‌های قدرت‌شان می‌تواند به زودی تغییر کند. درباره معمرقذافی راهبر انقلاب لیبی که به راهبر خشونت کور علیه مردمش و نادیدن خواست‌های آنها بدل شده است، چه می‌توان گفت؟ و یا در باره‌ی حاکم بحرین بن عیسی آل خلیفه که روزی باید پاسخ‌گوی سرکوب گسترده معترضان دمکراسی خواه در کشورش و مرگ چهار تن از آنها در زندان، از جمله یک روزنامه‌نگار و موسس تنها روزنامه‌ی مخالفان، باشد. ‌آزادی بیان در این منطقه، یکی از خواست‌های اولیه مردم است و گاه یکی از نخستین امتیازهای داده شد از سوی دولت‌های گذار، دستاوردی که هنوز شکننده است. فهرست اقدامات علیه مطبوعات و رسانه‌ها در بهار عرب بهت‌آور است : از فریب‌کاری، بازداشت و دستگیری خودسرانه ، اخراج گزارشگران خارجی، تا ممنوعیت دسترسی به اطلاعات، تهدید و دهشت‌آفرینی و.. در این چهارکشور(سوریه، لیبی، بحرین، یمن) ممانعت‌ از اطلاع‌رسانی تا حد قتل پیش رفته است. در ۱۹مارس محمد آل نبوس وب‌نگار درشهر بن قاضی لیبی، بدست تک تیراندازان به قتل رسید، در ۱۸ مارس دو روزنامه‌نگار در یمن از سوی تیراندازان اجیرشده دولتی، هدف قرار گرفته‌ و از پای درآمدند. در لیبی گزارش‌گران بدون مرز بیش از سی مورد بازداشت خودسرانه و به همین تعداد اخراج گزارشگران خارجی باز شماری کرده‌است. روش‌ها در همه‌جا مشابه است. در سوریه، بحرین و یا یمن، قدرت‌های حاکم، به تعدیات خود برای دور نگاه داشتن رسانه‌ها از رویدادها افزوده‌اند، تا ازانتشار تصاویر سرکوب ممانعت کنند. مطبوعات به ندرت در مناقشات تا این حد به داوی تبدیل شده است. رژیم‌های سرکوب‌گری که به شکل سنتی مخالف آزادی مطبوعات بودند، حال کنترل اطلاعات را به شاه‌کلیدی ماندن در قدرت تبدیل کرده‌اند. فراموش نکنیم، روزنامه‌نگاران، چه آن‌جا که در تبادل آتش میان معترضان و نیروهای دولتی گرفتار شدند، و چه آن‌جا که هدف مستقیم نیروهای دولتی قرار گرفتند، در هر دو حالت، خطر ناگزیری است که برای وظیفه اطلاع رسانی به جان می‌خرند. از آغاز سال میلادی تصویربرداران، که در اغلب اوقات در خط اول اطلاع‌رسانی و خط اول خشونت قرار دارند، هزینه سنگینی را پرداخت کرده‌اند. گزارش‌گران بدون مرز، یاد سه عکاس کشته شده در راه انجام وظیفه را گرامی می‌دارد. لوکاس ملبورگ دون‌گا، عکاس فرانسوی- آلمانی‌ که در ۱۴ژانویه ۲۰١١ به دست ماموران امنیتی در جریان تظاهراتی در شهرتونس زخمی و سه روز بعد در بیمارستان زندگی را وداع گفت، تیم هتراینگتون عکاس موسسه وانیتی فار و کریس هندورس عکاس موسه گتی ایماژ، که درشهرمصراتای لیبی به ضرب گلوله به قتل رسیدند. دشمنان آزادی مطبوعات در دیگر نقاط جهان در آسیا، برخی از رهبران تعویض شده‌اند، بدون آن‌که نظام آزادی‌ستیزی را که نمایندگی می‌کردند، تغییر کند. تین سین به جای تین شو در برمه قدرت را بدست گرفت. در ویتنام حزب کمونیست نگرین فوترونگ را به جانشینی نانگ دوک ‌مان به ریاست حزب و کشور برگزید. در این دو کشور که ۱۴ روزنامه‌نگار(برمه) و ۱۸ وب‌نگار(ویتنام) در زندان به‌سر می‌برند، درنده‌ای به جای دیگری انتصاب شده است. آن‌ها نماد دو رژیمی هستند که دستگاه قضایی را در خدمت سانسور به‌کار گرفته و هیچ امیدی برای گشایش کشور نگشوده‌اند. منطق حزب واحد، منافع جناحی و حفظ وحدت ملی مشخصه این دیکتاتورهای بسته است که از سرایت جنبش‌های آزادی‌خواهی دمکراتیک عصبی شده‌اند. پس لرزه‌های بهار عرب بر سیاست‌های دشمنان آزادی مطبوعات هوچین‌تا در چین و الهام علی اف در آذربایجان، که از سرایت آن به کشور خود بشدت می‌ترسند، بی‌تاثیر نبوده است. در چین بیش از سی معترض، وکیل و مدافع حقوق بشر بدون آن‌که خبری ازسرنوشت‌شان منتشر شود، دستگیر شده اند، از جمله هنرمند سرشناس بین‌المللی ای وی وی که محل بازداشت او نامعلوم است. در باکو تلاش برای تظاهرات با الگوی کشورهای عربی، مقامات آذربایجان را واداشته است که اقدامات علیه مخالفان و مطبوعات را افزایش دهند، ازجمله بازداشت تعدادی از کاربران فیس بوک، ربودن و تهدید گزارش‌گران روزنامه آزاد لیگ، دستگیری ولت وکوب کردن روزنامه‌نگارانی که سعی در پوشش خبری اعتراضات را دارند و در آخر مسدود کردن اینترنت. دیگر درندگان آزادی مطبوعات، همچون عیساس افورکی در ارتیره، قربان‌قلی بردی محمداف در ترکمنستان، کیم جونگ ایل در کره شمالی، بدون هیچ تغییری در فهرست دشمنان آزادی مطبوعات در جایگاه خود هستند و همچنان بدترین رژیم‌های توتالیتر جهان را با شقاوتی وحشت‌آفرین هدایت می‌کنند. تمرکز افراطی قدرت، سرکوب و پروپاگاند دائمی، هیچ فضای آزادی باقی نمی‌گذارد. دشمنان آزادی مطبوعات ایرانی- محمود احمدی‌نژاد که در انتخابات مورد مناقشه خرداد ١٣٨٨،مجددا به ریاست جمهوری منتصب شد و علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی، مسوولان اصلی سرکوب گسترده معترضان و برگزاری دادگاه‌های استالینی علیه مخالفان سیاسی و روزنامه نگاران و مدافعان حقوق بشر، پس از اعتراض به انتخابات ریاست جمهوری هستند. بیش از ٢٠٠ روزنامه‌نگار و وب‌نگار در ایران بازداشت و زندانی شدند. از این تعداد ٤٠ نفر با اتهاماتی چون توهین به مقام رهبری یا رئیس جمهور و یا جاسوسی, اقدام علیه امنیت ملی و نشر اکاذیب همچنان در زندان بسر می‌برند. بیش از ١٠٠ روزنامه‌نگار و وبلاگ نویس مجبور به ترک کشور شده‌اند. در ایران امروز بیش از ٣٠٠٠ نفر از حرفه‌کاران رسانه‌ها به دلیل توقیف رسانه و یا ممنوع کار شدن از سوی مقامات قضایی امنیتی، بیکار هستند. گزارشگران بدون مرز خواهان اعزام فوری گزارشگر ویژه سازمان ملل به ایران است. قعطنامه تعیین گزارش‌گر ويژه‌ برای بررسی و گزارش از وضعیت حقوق بشر در ایران در تاریخ ٢٤ مارس از سوی شورای حقوق بشر سازمان ملل به تصویب رسیده است. در آن سوی آتلانتیک، یکی از درندگان شناخته شده آزادی مطبوعات به فهرست دشمنان آزادی مطبوعات در ٢٠١١ وارد شده است. شبه نظامیان زمین‌دار بزرگ میگایل فاکوسه برخرم در هندوراس که در پی کودتای ۲۸ ژوئن ۲۰۰۹ با همکاری مستقیم ارتش و پلیس به دهشت‌آفرینی علیه رسانه‌های مخالف اقدام می‌کنند. در اولین اقدام رادیوهای محلی کوچک و کم‌درآمد را نشانه گرفته‌اند. پاکستان و ساحل عاج، دو اولویت ٢٠١١ گزارش‌گران بدون مرز به گسترش فعالیت‌هایش در باره تعدیات جرایم سازمان یافته علیه آزادی مطبوعات ادامه‌ می‌دهد. نخستین گزارش ‌در این ‌باره در مارس ۲۰١١ منتشر شد. گروه‌های مافیایی به یکی از دشمنان آسیب‌رسان به آزادی مطبوعات بدل شده‌اند. در آستانه‌ی سفر کمیسیاریای عالی حقوق بشر سازمان ملل، ناوی پلای به مکزیک، این گزارش تکمیل و بازانتشار می‌یابد. در سال ۲۰۱۰، در مکزیک هفت روزنامه نگار به قتل رسیده‌اند. در پاکستان کشتار غم‌انگیز روزنامه‌نگاران ادامه دارد. در طی ۱۴ ماه، چهارده روزنامه‌نگار کشته شده‌اند. پاکستان یکی از خطرناک‌ترین کشورهای جهان برای مطبوعات است. در مناطق پر خطر مسوولان مطبوعات محلی، باید موازین امنیتی حفاظت از روزنامه‌نگارانی را که بیشتر در معرض خطر هستند، افزایش دهند. در این دو کشور و هم‌چنین فیلیپین، وجود واقعیتی به نام مصونیت از مجازات است که امنیت مطبوعات را در خطر قرار داده است. بی‌توجهی مسئولان محلی، آزادی عمل فضاحت‌بار مافیا و فساد گسترده عواملی هستند که باعث می‌شوند پرونده‌های اقدامات علیه روزنامه‌نگاران به شکل نادر به نتیجه‌ی برسند. برای آزادی مطبوعات هیچ‌ پیشرفتی بدون مبارزه با مصونیت از پیگرد قضایی، متصور نیست. درباره اینترنت اولویت گزارش‌گران بدون مرز دفاع از بی‌طرفی اینترنت است که با تصویب برخی قوانین در خطر قرار گرفته است. گزارش‌گران بدون مرز با نگرانی شاهد اعمال فشار کم و بیش گسترده، بر روی شرکت‌های این بخش‌ و از جمله شرکت‌های خدمات دهنده اینترنت است، که نقش هماهنگ‌کننده را در عرصه نت برعهده دارند. ساحل عاج طی ماه‌های اخیر در مرکز خبرهای جهان قرار داشت. گزارش‌گران بدون مرز در پی انجام ماموریت رصد کردن رسانه‌‌ای کارزار انتخاباتی ریاست جمهوری در ماه‌های اکتبر و نوامبر ۲۰۱۰ همچنان وضعیت این کشور را تحت نظر دارد و از جمله اولویت‌ها سال روان سازمان است. از حمله علیه روزنامه‌نگاران موافق با ال‌حسن اوتارا تا خطر تضیقات علیه هواداران لوران بک بو، پس از کسب قدرت از سوی رقیبش در ماه آوریل سال جاری، از نزدیک بحران را دنبال می‌کند. در ترکیه (که گزارشگران بدون مرز ماموریتی در ماه آوریل انجام داد) ورای قوانین آزادی‌ستیز، از جمله قانون مبارزه با تروریسم و اقدام علیه امنیت دولت، رفتار دستگاه قضایی به دلیل عدم آگاهی قضات از کارکرد مطبوعات تحقیق‌گرا، پرسش برانگیز است. دستگیری احمد سیک و ندیم سنیر دو روزنامه‌نگار مشهورترک برای کارهای تحقیقی‌شان در باره‌ی سازمان ارگانکن و عملکرد دستگاه قضایی و پلیس ترک به خوبی نشانگر این پدیده است. در منطقه اقلیم کردستان عراق، نیروهای امنیتی احزاب در حاکمیت، پاسخ مردم معترض و ناامید را با خشونت پاسخ دادند که روزنامه نگاران در صف اول این اعمال خشونت‌ها بودند. ویتنام در زیر سیطره‌ی حزب کمونیستی که از برادر بزرگ چینی خود در عرصه عمومی و سرکوب الگوبرداری می‌کند، پیگرد قضایی علیه روزنامه‌نگاران و شهروند وب‌نگاران را افزایش داده است. چین و ایران بزرگ ترین زندان روزنامه‌نگاران در جهان هم‌چنان از سوی گزارشگران بدون مرز تحت نظر قرار دارند. برای بسیاری از کشورهای جهان هم‌چون آذربایجان، ویتنام، اریتره و دیکتاتورهای آسیای مرکزی و در صدر آن‌ها ترکمنستان، ازبکستان، سکوت جامعه جهانی تنها قابل محکوم کردن نیست این سکوت به معنای همدستی با این رژیم هاست. ما دولت‌های قانون‌مدار را فرا می‌خوانیم که در دفاع از آزادی مطبوعات در پشت منافع اقتصادی و ژئوپولیتک پنهان نشوند.

فهرست دشمنان آزادی طمبوعات را ببیند