مدال‌های تجلیل شهرداری پاریس به روزنامه‌نگاران افغانستان، ایران، ترکیه، و بروندی

در استانه سوم ماه می روز جهانی آزادی مطبوعات، گزارش‌گران بدون مرز (RSF) و شهرداری در روز دوشنبه دوم می همایش نبرد روزنامه‌نگاری را در تجلیل از « قهرمانان آزادی اطلاع رسانی» برگزار کردند. در این همایش با اشاره به تلاش روزنامه‌نگاران از روشنگری‌های سندهای پاناما تا مقاومت روزنامه‌نگاران در ترکیه، افغانستان، ایران و بروندی، چشم اندازی از نبرد معاصر روزنامه‌نگاری ترسیم شد. چهره های برجسته روزنامه‌نگاری از این میان جروم فنگلیو مدیر روزنامه لوموند، قدری کورسل روزنامه‌نگار از ترکیه، پل موریرا تهیه کننده برنامه تحقیق پنهان ( برنامه‌ای که افشاگر پول‌شویی گسترده در اروپا و کشور لوزامبورگ بود متهم دادگاه ماجرای لوکس‌لیکس در همین کشور) ویل فیتس جیبون روزنامه‌نگار عضو کنسرسیوم جهانی روزنامه‌نگاران تحقیقی، الیز اوسه روزنامه‌نگار نام‌دار روزنامه‌نگاری تحقیقی فرانسه و میکائل جان دبیر اول سازمان کشورهای فرانسه زبان شرکت داشتند. در همایش نبرد روزنامه‌نگاری، آن هیدالگو شهردار پاریس مدال‌های شهر پاریس به چهار روزنامه‌نگار جهان اهدا کرد. این مدال‌ها افزون بر نکوداشت تلاش روزنامه‌نگاران در سراسر جهان، نماد حمایت پاریس پایتخت فرانسه از آزادی اطلاع رسانی و کنشگران آن است. نرگس محمدی ، روزنامه‌نگار و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر، در روز ١٣ اردی‌بهشت ١٣٩٤ به شعبه ١٥ دادگاه انقلاب تهران احضار شده بود تا برای اتهاماتی چون « اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلغ علیه نظام» برای فعالیت‌های پس از آزادی و شرکت در کارزارهایی چون « لغو مجازات اعدام» محاکمه شود. وی در ظاهر برای سپری کردن حکم شش ساله‌ای بازداشت و روانه زندان اوین شد. نرگس محمدی در زندان اوین هم از حق دسترسی به درمان ضروری محروم است و هم از داشتن ارتباط با فرزندان و همسرش که در تبعید و در فرانسه بسر می‌برند. گزارش‌گران بدون مرز نگران وضعیت سلامت او است. وی در اواخر ماه اکتبر در در حالی که دستانش به تخت دستبند شده بودند در بیمارستانی در تهران بستری شد، ولی ده روز بعد بر خلاف نظر پزشکان معالج‌اش به زندان بازگرداننده شد. در روز اول اردی‌بهشت دادگاه نرگس محمدی در پشت درهای بسته برگزار شد. لطف‌الله نجفی زاده، مدیر طلوع نیوز، شبکه تلویزیونی طلوع درسال 2005 نیز برنده جایزه گزارش‌گران بدون مرز بود. در شام چهارشنبه ۳۰جدی ١٣٩٤ در منطقه دارالامان کابل یک انتحار کننده موتر خود را در کنار یک موتر حامل کارمندان کابورا پرودکشن متعلق به گروه رسانه‌ییموبی که تلویزیون طلوع جزو آن است،منفجر کرد در این حمله ۷ تن به شمول شش کارمند گروه رسانه ای موبی به قتل رسیدند. این حمله در تاریخ تهاجم به رسانه‌ها و ژورنالیستان افغانستان بی سابقه بوده است و مسولیت آن را گروه جهادگرای طالبان برعهده گرفت. طالبان این رسانه و شبکه تی وی وان را پیش از این « هدف نظامی» اعلام کرده بودند. دفتر طلوع نیوز در کابل قرار دارد و بیش از صد همکار رسانه‌ای این شبکه را به یکی از منابع معتبر خبر در کشور تبدیل کرده‌اند. لطف‌الله نجفی زاده از وضعیت امروز خبرنگاران افغان، تهدیدها از یک سو و تلاش آن‌ها برای حق دانستن مردم سخن گفت. وی گفت:«با وجود کشتار روز ۳۰جدی/ دی و تهدید‌ها بی شمار اما همکاران طلوع نیوز همچنان به وظیفه اطلاع‌رسانی خود ادامه می‌دهند. خبرنگاران و رسانه‌های جوان افغانستان برای تغییر جدی جامعه‌ای که دو سوم‌اش جوان هستند می‌کوشند تا آزادی بیان و اطلاع رسانی در این کشور نهادینه شود. آزادی بیان و اطلاع رسانی دستاوردی ماندگار خواهد ماند. » تقی رحمانی همسر نرگس محمدی که در پاریس زندگی‌ می‌کند، مدال نرگس را دریافت کرد، وی در باره زندان اوین نماد خودکامه‌گی و وضعیت زندانیان در این زندان سخن گفت که خود نزدیک به چهارده‌ سال از عمرش را با بازداشت‌های متعدد در آن گذارنده است. سپس بخشی از پیام نرگس محمدی خوانده شد. (....)این نامه را امروز اول اردیبهشت می نویسم که روز تولدم و روز محاکمه‌ام در دادگاه است. امروز برای سومین بار در ١٢ سال گذشته محاکمه شدم. بار اول برای مصاحبه ها و نوشته‌هایم در رابطه با زندانیان سیاسی و عقیدتی بود، بار دوم در رابطه با فعالیت در کانون مدافعان حقوق بشر و شورای ملی صلح و اعتراض به وقایع انتخابات ۸۸ بود؛ و امروز یک بار دیگر به دلیل ارائه فعالیت در کانون مدافعان حقوق بشر و اعتراض به نقض حقوق بشر محاکمه شدم. یکی از مهمترین اتهامات من که درهر 2 محاکمه مشترک بوده فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق مصاحبه‌ها و نوشته‌هایم بوده و این چیزی نیست جز سندی برای نبود آزادی بیان در ایران، نوشته‌ها و مصاحبه‌های من که اغلب از طریق رسانه‌های خارجی منتشر شده اند، در مورد نقد قوانین و رفتار تبیعض آمیز علیه زنان، اعتراض به اعدام و به ویژه پیگیری اعدام کودکان زیر ۱۸ سال و نقض حقوق بشر و تأکید بر تحقق جامعه مدنی در ایران بوده است. امکان بیان چنین نقدهایی در مطبوعات ایران غیرممکن است و منجر به توقیف شدن روزنامه می شود، پس بدیهی است که منتقدان در اولین پله آزادی بیان متوقف می شوند و اگر بخواهند انتقادات و عقاید خودشان را از طریق رسانه های خارجی اعلام کنند، به اتهام تبلیغ علیه نظام محاکمه می‌شوند.(....) جان دوندار، مدیر روزنامه لائیک و پیش‌رو جمهوریت. این روزنامه‌نگار و اردم گل مدیر و نماینده روزنامه در انکارا با اتهام‌هایی چون « تعلق به یک سازمان تروریستی، جاسوسی، و افشای اسرار دولتی» برای انتشار مطالبی در باره امکان ارسال سلاح از سوی میت سرویس امنیتی ترکیه به سوریه، بازداشت شده بودند. پس از سه ماه بازداشت به صورت موقت آزاد شدند، اما محاکمه آن‌ها که در پنج مارس امسال آغاز شده است، ادامه دارد و همچنان مجازات حبس ابد آن‌ها تهدید می‌کند. این روزنامه‌ با وجود تحمل توقیف و فشارهای فراوان از سوی مقامات حکومت ترکیه، همچنان از آزادی اطلاع رسانی و آزادی بیان دفاع می‌کند و کار حرفه‌ای و مستقل خود را ادامه می‌دهد. آنتوان کابوره مدیر هفته‌نامه ای واکو Iwaçu آخرین رسانه مستقل که هنوز در بروندی پس از تعطیل کردن اجباری رادیو های کشور به دستور رئیس چمهور پیر نیکورونزی زا همچنان به انتشار خود ادامه می‌دهد. این روزنامه‌نگار که پس از تلاش برای کودتا در ماه می سال گذشته همچنان به اطلاع رسانی ادامه می‌داد، در آخر با تهدید‌های جدی مجبور به ترک کشور خود شد و هم‌اکنون در کشور بلژیک زندگی می‌کند. در رده بندی جهانی آزادی مطبوعات در سال ۲۰۱۶ از میان ۱۸۰ کشور افغانستان در رده ۱۲۰ ، ترکیه ١٥٦ ، بروندی ١٥١ و ایران در رده ۱۶۹ قرار دارند.